Vroege loopbaan

Benjamin (Ben) Bouman (Bandoeng, 27 maart 1923 - Zeist, 24 april 2015)  bracht zijn jeugd door op Java, waar zijn vader en moeder respectievelijk bij de Spoorwegen en als eigenaresse van een kledingzaak werkten.

Na enige tijd verhuisde het gezin naar Nederland, waar Bouman de Hogere Burgerschool (HBS) in Den Haag volgde en vervolgens experimentele fysica in Leiden ging studeren.

Bouman meldde zich na afloop van de Tweede Wereldoorlog als oorlogsvrijwilliger en vertrok naar Engeland, waar men hem, mede door zijn kennis van de wiskunde, bestemde tot het volgen van een opleiding tot officier der artillerie.

Over zijn indruk betreffende de situatie in en om zijn geboorteplaats zei hij indertijd: 'We gingen er vanuit dat de nationalisten een kleine kliek van collaborateurs waren. Zo dacht heel Nederland erover". 

Daarnaast schreef Bouman: "Het regiment functioneerde perfect en we waren beter uitgerust dan de infanterie. Daarnaast hadden we veel baat van de inheemse troepen, die door onszelf werden gedrild en geoefend. Menadonezen, Ambonezen en niet te vergeten overgelopen TNI'ers. Heel lang ben ik ervan overtuigd geweest dat het de republikeinen niet zou lukken om te winnen. Dat is een misvatting gebleken. 

Militair zijn we in een patstelling terecht gekomen, politiek hebben we van alle kanten verloren. Ik heb respect voor de slimme wijze waarop de republikeinen dat hebben gespeeld. Van mij mogen ze de 17de augustus als de dag van de onafhankelijkheid vieren. Ik vind het kleinzielig om dat te misgunnen."

Maar Bouman zei ook: "Je kwam in zo'n verschrikkelijke armoede terecht dat je het gevoel had veel goeds te kunnen doen".  

Latere loopbaan en overlijden

Bouman werd bij terugkeer in Nederland beroepsmilitair en in de rang van kapitein benoemd tot batterijcommandant. Hij volgde van 1958-1960 de Hogere Krijgsschool en vervulde tal van troepen- en staffuncties voordat hij uiteindelijk de rang van brigade-generaal bereikte. Zijn laatste functie was die van legerkorpsartilleriecommandant (1974-1978). .

Na zijn functioneel leeftijdsontslag, op 1 mei 1978, studeerde hij geschiedenis, behaalde in 1987 zijn doctoraal (in de nieuwe geschiedenis  met als bijvakken de geschiedenis van de West-Europese expansie en Indonesisch) en promoveerde in 1995 op de dissertatie: "Van Driekleur tot Rood-Wit. De Indonesische officieren uit het KNIL. 1900-1950".

Bouman overleed op 24 april 2015 om 5 uur 's ochtends in Zeist op 92-jarige leeftijd en werd gecremeerd te Den en Rust in Bilthoven.

Het laatste werk van Bouman, "Succes in een verloren oorlog", werd postuum uitgegeven. In dit boek beschreef Bouman de strijd binnen zijn operatiegebied op West-Java maar besteedde in zijn werk met name aandacht aan de activiteiten van de Speciale Troepen onder leiding van Tivadar Spier. Deze eenheid verleende het zesde Regiment Veldartillerie onder meer steun bij het beveiligen van het operatiegebied. 

Voormalig Tweede Kamervoorzitter Gerdi Verbeet nam het eerste exemplaar van "Succes in een verloren oorlog" tijdens de eindejaarsbijeenkomst van het Veteranen Platform in ontvangst. 

Persoonlijkheid

Bart Rosengarten schreef over Bouman: "zijn doortastendheid en wijze van leidinggeven maakten dat niemand om hem heen kon. Hij was nadrukkelijk aanwezig en gaf zijn mening over zaken die hij van belang achtte, ongeacht met wie hij sprak. Het belang van het wapen der artillerie en meer in het algemeen de krijgsmacht, stond daarbij voorop. 

Daarnaast was Bouman een innemend mens, die altijd veel interesse toonde voor activiteiten en ervaringen van oude en jonge artilleristen". 

Cees Fasseur, promotor van Bouman, schreef over de dissertatieplechtigheid: "Gestoken in het gala-uniform van zijn vroegere dienstwapen, de artillerie, verdedigde Bouman zich vaardig totdat de waarnemend rector, hoogleraar Koos Reugebrink, met een luid "ingerukt, mars!" het sein gaf dat de plechtigheid afgelopen was.

Reugerbrink was uiterst voldaan dat hij, een voormalig reserve tweede luitenant, een generaal der artillerie had mogen commanderen." 

Nevenfuncties

• Voorzitter en Erelid Vereniging Artillerie Officieren (1979-1986)
• Voorzitter van de Vereniging Japanse Ereschulden
• Lid van het Indisch Platform
• Actief binnen de veteranenwereld.  

Decoraties

• Officier in de Orde van Oranje Nassau met de Zwaarden
• Drager van het Oorlogsherinneringskruis met gesp 1944
• Drager van het Ereteken voor Oorlog en Vrede met vier gespen (1946, 1947, 1948, 1949)
• Legpenning in zilver van de Vereniging Artillerie Officieren (1977, tijdens de viering van het driehonderdjarig bestaan van het wapen der artillerie)

Bibliografie

1995. Van Driekleur tot Rood-Wit. De Indonesische officieren uit het KNIL. 1900-1950 (dissertatie)

2006. Ieder voor zich en de Republiek voor ons allen. De logistiek achter de Indonesische Revolutie. 1945-1950

2015. Succes in een verloren oorlog. Het Zesde Regiment Veldartillerie en zijn Speciale Troepen in de onafhankelijkheidsstrijd van de Republiek Indonesië. 1946-1949. 

Zie ook

• Bouman over de Waaloversteek tijdens Operation Market Garden
• De oversteek
• "Vermaatschappelijking leger gaat te ver"
• Meer over de dissertatie van Bouman 

• Vorige
• Volgende